In dit artikel vindt u informatie over Turkse thee. Verder geven we enkele tips voor het maken van Turkse thee met enkele eenvoudige receptstappen:
Wat is Turkse thee (Çay)?
Turkse thee is een bijzondere manier van koken en presenteren van thee. In elk huis in Turkije is deze traditie zeer bekend. Dit soort zwarte thee wordt lokaal geproduceerd en groeit aan de oostelijke kust van de Zwarte Zee. De theesoort wordt onder de lokale bevolking ook wel Turkse thee genoemd. Het poeder wordt gebrouwen met geroosterde zwarte thee en geserveerd in kenmerkende kleine glaasjes die bekend staan als "thin waist". Bij deze methode wordt thee gemaakt met behulp van een tweedelige theepot of samovar.
Brouwmethode en service
Turkse thee wordt meestal gekookt in een theepot die boven een open vuur is geplaatst. In de grote bak (theepot) wordt water gedaan en in de andere bak thee. Doordat de theepot op het onderste gedeelte van de theepot staat, wordt deze opgewarmd door de hitte van het water eronder. Als het water kookt, wordt een sterke thee verkregen door het over het theepoeder te gieten. Als er te veel water wordt toegevoegd, wordt een lichte thee verkregen, als er minder wordt toegevoegd, wordt een dikke thee verkregen. Volgens sommigen zouden sommige mensen vanaf het begin thee en wat water in de theepot moeten doen om de kwaliteit van het aroma te verbeteren. Nadat de thee en het gekookte water aan de theepot zijn toegevoegd, wordt het resterende water in de theepot aangevuld met koud water en gaat het brouwen verder. Hoe langer het trekken, hoe donkerder het brouwsel en hoe bitterder het zal smaken. De hoeveelheid cafeïne in thee in Turkse stijl is hoger dan bij andere theezetmethoden vanwege overmatig brouwen en de smaak van de thee is bitter.
Thee wordt over het algemeen niet op een ceremoniële manier geserveerd, zoals in de oosterse samenlevingen van Turkije, het is een eenvoudig proces in het dagelijks leven. Tijdens de dienst wordt eerst het brouwsel gemaakt, daarna wordt water in een klein glas gegoten, theeglazen genaamd, en als laatste wordt suiker toegevoegd. De zetsnelheid wordt tijdens de dienst aangepast aan het verzoek van de persoon. In het Turkse theeservies wordt ook gesneden citroen aan het servies toegevoegd.
Er zijn regionale verschillen met betrekking tot het serveren van thee. In de Tokat-regio blijft er bijvoorbeeld een opening met de naam "lip share" achter op het theeglas. Rond Erzurum worden de bladeren gevuld uit een theepot zonder te persen, het wordt meestal lichtgekleurd en zonder lepel geserveerd, en kleine stukjes suiker worden in de mond gehouden en gesmolten tijdens het drinken van thee. Deze methode wordt terughoudendheid genoemd.
Theeproductie in Turkije
Turkije is een van de 30 landen ter wereld waar theeplanten worden verbouwd en economisch thee wordt geproduceerd; vanaf 2021 exporteert het thee naar 60 landen.
De theeteelt in Turkije vindt plaats in het oostelijke deel van de Zwarte Zee, van de Georgische grens tot het Fatsa-district in de provincie Ordu. Rize alleen al is goed voor 85% van de Turkse theeproductie; andere provincies waar thee wordt verbouwd zijn Ordu, Giresun, Trabzon en Artvin. In tegenstelling tot tropische en equatoriale regio's, waar theeteelt gedurende 12 maanden kan worden gedaan, wordt thee in Turkije slechts 6 maanden per jaar geproduceerd (de oogstperiode die elk jaar in mei begint, eindigt in oktober of november).
Theedistricten in Turkije
Hoewel er sinds het begin van de 20e eeuw enkele pogingen zijn gedaan om thee te verbouwen in Turkije, gaat de geschiedenis van de theeproductie in het land terug tot de jaren 1940. De eerste bekende poging om thee te verbouwen was tijdens het Ottomaanse Rijk, tijdens het bewind van Sultan II. Het werd gerealiseerd met het planten van theeboompjes en zaden uit het Verre Oosten tijdens het bewind van Abdulhamid in Bursa; deze poging was echter niet doorslaggevend vanwege de ongeschikte ecologische omstandigheden. In 1918 voerden botanicus Ali Rıza Erten, een van de instructeurs van de Halkalı Hogere Landbouwschool, en Zihni Derin, algemeen directeur landbouw na de Eerste Wereldoorlog, onderzoek uit naar het verbouwen van thee in het oostelijke deel van de Zwarte Zee. Als resultaat van het werk van Zihni Derin in Rize, werd in 1923 de eerste theekwekerij opgericht. Het jaar daarop, opnieuw met de inspanningen van Zihni Derin, “wet nr. Wijk” werd aanvaard. Dit initiatief ging echter niet door vanwege ongunstige economische omstandigheden. De onvoltooide onderneming werd nieuw leven ingeblazen met het werk van een delegatie van de landbouwfaculteit van Ankara, die in de tweede helft van de jaren dertig naar de regio werd gestuurd. Raşit Hatipoğlu, die in de delegatie zat, schreef een boek met de titel "Thee-economie in Turkije"; na deze studies begon de eerste oogst van verse theebladeren en grootschalige productie van droge thee in Turkije in 407. De eerste theefabriek in Rize werd in 1930 naar Engeland besteld. verzonden na de Tweede Wereldoorlog. De productie van droge thee in Turkije werd voldoende om in 1938 aan de binnenlandse consumptie te voldoen en de thee-import stopte. Na deze datum begon de thee-export.
Grootste theemarkten ter wereld
In 2004 werd Turkije een van de grootste theemarkten ter wereld, met een theeproductie van 205,500 ton (6,4% van de totale theeproductie in de wereld). Bovendien stond Turkije in 2004 op de eerste plaats in de wereld met 2.5 kg theeconsumptie per hoofd van de bevolking, gevolgd door Engeland met 2.1 kg per hoofd van de bevolking.
Thee Statistieken
Volgens de gegevens van de Wereldvoedsel- en Landbouworganisatie (FAO) uit 2018 bevindt 2% van de theeteeltgebieden in de wereld zich in Turkije en heeft Turkije in 4 een aandeel van 2018% in de wereldtheeproductie. Turkije, dat 1.45 miljoen ton thee produceerde in 2019, gerangschikt 31e in 's werelds thee-export met 3968 ton export.